درباره سیما فرزانه دانا

1. این‌جا ساعت از ۳ شب گذشته. گردون روزگار برای شما هم عجیب می‌گذره؟
2. تق تق کیبورد با ریتم خر و پف‌ها سمفونی گرفتن. از این صدا و بیدار بودنم حس غرور دارم. آخه قبلاً‍‌ها فکر می‌کردم مشکل از ارادمه. حواس‌پرتی‌های زیاد، کارهای نیمه و نصفه…
3. بیاید ببرمتون به چند سال قبل‌تر: سوگلی کلاس‌های درس و عاشق یادگیری. یه ذهن کنجکاو که همکلاسی‌ها از سوال‌هاش خسته می‌شدن (البته این ویژگی در دانشگاه مورد پسند واقع شد. چون به خیال اون‌ها استاد فرصت کمتری برای درس‌دادن داشت :/ ).

حقیقتش از زمانی که دانشجو شدم، همیشه یه حس سرزنش همراهم بود. حالا که می‌تونستم برای پیشرفت زندگیم تلاش کنم، چرا یادگیریم فقط به دانشگاه و امتحانا محدود شده؟ نمی‌دونستم چمه! یه جای کار می‌لنگید و کلافم کرده بود.

الان که به ۸ سال پیش نگاه می‌کنم، می‌فهمم گره‌ی کار کجا بوده. علاقه و جوشش درونی.

بذارید خودمو اینجور معرفی کنم: من سیمای یادگیرنده هستم، نه کسی که عنوان شغلیش نماینده‌ی خودشه.